De joarverzamloeng
Tsinterkloas,
Wainachtsman en Oeësterhaas…. Iech wees `t noch wie d`r daag va jister. Vuur
woare i Sjpanje óp vakans. Mieng vrauw wool in de zon ligke en iech wool
sjpatsere joa. En wen-s te diech dan versjtees, jeet dat alle tswai tsejelieg,
alling nit tsezame.
Wie
iech óngerweëgs woar, koam iech langs ing jroeëse villa en wat iech doa zoog maachet
miech waal zieër nuisjierig. In de laan vuur `t hoes sjtong inne sjummel, ing
sjliet wie-ts te ze alling in d`r winkter zies, mit inne eland d`rvuur en óp de
sjliet sjtong ing jroeëse mangel mit jekluurde aier. Umdat in d`r ziejieëvel ing
vinster óp sjtong, daat iech: “wits te wat, iech kiek ins erinner”. Nit tse
jeleuve wat iech jeboane kroog!
An
inne lange dusj, wie dat bij rieche uublieg is, zoos mit d`r mieter jet sjeef óp
d`r kop d`r Tsinterkloas en tjeënuvver hem zoos mit ing roeë mutsj, wie ze i
Oche óp d`r Krismaat weëde verkoad, d`r Wainachtsman. Óch deë zoog oes alsof heë
mit miene pap vruier noa de proof woor jeweë. D`r intsiegste normale an dusj
woar inne jroeëse Oeësterhaas deë an ing moer knaget. Óp d`r dusj sjtonge a
paar haof vol en a paar haof leëg wienflesje en inne sjunne keëtsesjtender en
vuur d`r Oeësterhaas inne kómp mit frisje lang moere. De duur jong óp en inne
sjwatse Piet koam erin en zaat of vroaget: “Iech jun noa d`r maat jet jreuns vuur
bij `t èse van dizzenoavend hoale, kan iech vuur inne noch jet mitbringe?” D`r
Oeësterhaas drieënet ziech um en houwet mit de oere bauw de jlazer van dusj en
zeët: “Kiek ins wat de aier hei koste, den die kan iech ummer waal broeche en
went ze nit tse duur zunt, brings te miech a paar aierhuetsjere mit.”
Iech
zoog `t passere: de sjtiemoeng sjloog um!
D`r
Wainachtsman woeët wus en vool oes tjeën d`r erme Oeësterhaas: “Doe ummer
mit dieng hel jekaochde aier. Kans doe de kinger
nuus vernunftiejes sjenke en woarum móts te de aier in d`r jaad versjtóppe? Bij
sjleët weer weëd de helf van die kinger verkouwe. En doe wits jans jenauw dat die
erm poete drei wèche noa `t èse van dieng hel aier nit kakke kanne! Sjaams doe
diech nit. En noen wie vuur `t doch druvver hant, en doe da Tsinterkloas, doe
zits mer jet voel óp diene sjummel erum en lieëts die erm jekluurde jonge va
diech `t werk doeë. Vruier vongs te `t zoeëjaar jód, went ze die erm poete in d`r
zak sjtóppete en doe maats de erm jonge en meedsjere bang mit die dik bóch. Vingt
uur dat normaal? Nemt uuch ins e vuurbild a miech, iech dun alles zelver en
maach jinne bang!”
De
tswai woare mit sjtomheet jesjlage. D`r Tsinterkloas noom inne jouwe sjloek oes
zie wienjlaas en d`r Oeësterhaas sjnappet ziech ing frisje moer en vong ziech
werm e bis-je. Heë bieset nit in de moer mer sjtoog d`rmit riechtoeng Wainachtsman,
dat iech daat: “noen mós d`r Weihnachtsman dra jeleuve”, en heë vong aa: “Noen
is `t waal jód jeweë, doe Kribhillieje, doe sjienhillieje Wainachtsman! Bis doe
d`r man van d`r vrid óp eëd? Woa bemuits doe diech mit? Ós hei zoejet vuur tse
werpe. Sjaams doe diech nit? Wat has doe mit mieng aier tse maache? Doe wits
jans jenauw dat iech mer vóftsieg honder han die ziech `t janse joar kweële um
de aier tse legke en wen iech ze `t vótlaoch nit mit vazelien zouw insjmiere zouw de helf van
de erm dere ziech `t vótlaoch tseriese. Dan mós iech die aier kaoche en verve
en ze bij weer en wink in de jadens versjtóppe. En wat dees doe? Doe jees mit
de sjoepkaar noa “Toy’s R us”, wurps jet prul drin, deë jinne wil han, leks dat
sjtiekem ónger d`r wainachtsboom en jees werm noa heem. Sjun is dat!”
Tsem sjloes zaat heë nog jans
sjtil an d`r Tsinterkloas: „Wens te noch ins jet vöal moere kries
vuur `t peëd, kans te da óch
ins ing kier a miech denke!“
D`r Tsinterkloas hauw `t ziech aajehoëd
en woar jods-jedank rui-ieg blève en noom `t woad:
„Vrung, zoeë
is `t waal jód jeweë. Eemoal
in `t joar laan iech uuch in um in de joarverzamloeng uvver d`r verjange
tsezong tse kalle. Sjlieslieg wille vuur
alledrei de luu e plezeer doeë. Vuur zunt bijee um jet vanee tse liere en nit um
ós tse tsenke. Doabij kunt dat aan de
vinster ’t Sjengke va Kirchroa sjteet en wat mós deë nit van ós denke!”
En
ze heëvete de moer en de jlazer en zate jezóndheet wa…..
Sjengke
Sjlauwberjer